okt

Ik hoor zowel in de wandelgangen bij klanten, als via collega´s en kennissen werkzaam bij spare parts planningsafdelingen, vaak de kreet “servicegraad” of “voorraadbeschikbaarheid” om aan te geven hoe de logistieke afdeling presteert. Het betreft hier bedrijven die kapitaalintensieve systemen onderhouden zoals schepen, treinen en vliegtuigen. Naast de begrippen servicegraad en voorraadbeschikbaarheid wordt ook “leverbetrouwbaarheid” vaak gebruikt. Leverbetrouwbaarheid is hierbij het percentage aanvragen dat “de klant”, bijvoorbeeld de werkplaats, op tijd ontvangt. Voorraadbeschikbaarheid en servicegraad is het percentage aanvragen naar onderdelen dat het magazijn direct uit voorraad kan afleveren. Ik vraag me af waarom het veelal over deze KPI’s gaat. Uiteindelijk draait het in deze omgevingen immers om de uptime van de assets, toch?

Meten van logistieke prestaties
Het management van de logistieke afdeling stelt (wellicht) richtlijnen op waarmee de (tactisch) planners voorraadparameters bepalen (m.n. bestelniveau, veiligheidsvoorraad en ordergrootte). Vervolgens monitort het management de servicegraad om te borgen dat de afdeling naar de tevredenheid van het management werkt. Echter, zijn deze KPI’s wel de juiste om de tevredenheid van de klant te meten? Ik kan mij wel situaties voorstellen waarin een klant het niet erg vindt een paar dagen te wachten op zijn onderdelen. Maar wat als dit weken of zelfs maanden gaat duren?

Mean Logistics Delay Time
Ik pleit daarom voor het meten en sturen op de Mean Logistics Delay Time (MLDT). Deze KPI meet beter of de logistieke afdeling haar klanten goed bedient. MLDT combineert namelijk leverbetrouwbaarheid, met wachttijd op onderdelen indien deze niet op tijd konden worden geleverd.

MLDT: hoeft niet veel te kosten maar kan veel opleveren
Dit wachttijd aspect is gemakkelijk toe te voegen aan al bestaande KPI metingen. Een analist kan vrij gemakkelijk een uitdraai van openstaande/afgedane aanvragen maken uit het ERP systeem om de wachttijd voor onderdelen te bepalen. Logistiek planners kunnen hierbij gericht de langst openstaande aanvragen aanpakken om de wachttijd op onderdelen zoveel mogelijk te verkorten.

Deze activiteit kan tevens waardevolle informatie naar boven halen over de werking van de logistieke keten. Waar gaat het mis in het proces en waar ontstaat de vertraging: ligt het aan de voorraadparameters, aan de leverancier of het inname-, keur- of uitleverproces van het magazijn? Output van de analyses van de logistiek planners kunnen input vormen voor verbetering van de keten.

Het meten en sturen op MLDT leidt mijns inziens uiteindelijk tot een tevredener klant tegen relatief weinig extra inspanning. Waarom wachten met deze kleine stap om de klanttevredenheid te verhogen?