Aug

This publication is not available in English

Tegenwoordig worden zeer hoge eisen gesteld aan de prestatie van technische systemen. Downtime van dergelijke systemen zal immers leiden tot productiestilstand of verlies aan functionaliteit met alle gevolgen van dien. Zo zal de concurrentiepositie in gevaar kunnen komen of kan de veiligheid in het geding raken (bijvoorbeeld bij kerncentrales). Teneinde de downtime te beperken kan een zogenaamde ‘repair-by-replacement’ strategie toegepast worden. Dit houdt in dat bij falen, het defecte component direct vervangen wordt door een spare part. Dit impliceert dat het noodzakelijk is spare parts op voorraad te houden teneinde de downtime te beperken.

Anno 2005 realiseren de bedrijven zich ook dat spare parts veel geld kosten. Niet alleen de feitelijke investering, maar ook de andere spare parts gerelateerde kosten zoals reparatie, transport (heen én terug ) en opslag worden meer en meer onderkend.

Het goede nieuws is dus dat het probleem van spare parts – de spanning tussen prestatie en kosten – vaak op de directietafel ligt. Het slechte nieuws is dat het ook vaak daar blijft liggen of dat er volstrekt ontoereikende initiatieven worden genomen.

Daarom zien we in de praktijk nog allerlei situaties voorkomen die op zijn minst voor verbetering vatbaar zijn. Hierbij valt b.v. te denken aan het serieus nemen van de afdeling voorraadbeheer, de ICT ondersteuning, het opleidingsniveau, etc.

Het doel van dit artikel is een handvat te bieden voor een effectieve inrichting van de spare parts processen– en organisatie. Hiertoe wordt allereerst de kern van de spare parts problematiek geschetst. Op basis daarvan worden adequate spare parts strategieën gedefinieerd en uitgewerkt. Daarna wordt ingegaan op de praktische implicaties van projecten die gedifferentieerd spare parts management als uitgangspunt kennen. Afgesloten wordt met conclusies en aanbevelingen.