aug

Tijdens de start van het zomerseizoen puilen de terminals op Schiphol uit met mensen die snakken naar verlossing door het vliegtuig. Overwerkt en overprikkeld vluchten we massaal naar exotische oorden om de batterijtjes weer op te laden en selfies te maken. Helaas liep dat voor veel reizigers net even anders op 24 juli.

Vanaf 14:00 uur is het ineens opvallend rustig op de runways. Aircraft Fuel Supply (AFS) – het brandstofbedrijf van Schiphol – kampt met een elektrische verstoring. Het veiligheidssysteem is in werking getreden en zet alles op slot om brandgevaar tegen te gaan. Alle vliegtuigen staan aan de grond omdat er geen druppel kerosine meer uit de leidingen komt. Deze kerosinestoring duurt uren. Pas om 21:30 uur is de storing verholpen en kunnen de eerste vliegtuigen weer vertrekken. Maar dan is de chaos al compleet. Honderden vluchten zijn geschrapt en tienduizenden reizigers zitten vast op Schiphol, met een sneeuwbaleffect aan annuleringen, omboekingen en claims als gevolg.

Later blijkt dat de storing zolang duurde omdat er geen reservedelen voorhanden waren. Terwijl Schiphol hunkert naar kerosine, hunkert een monteur van AFS naar iets heel anders…

De oorzaak van de storing was al snel vastgesteld. Elektrische hoogspanning leidde tot een defect in een stroomvoeding. De reparatie is simpel. De defecte unit uitbouwen en een andere unit inbouwen. Maar wat als een vervangend onderdeel niet voorhanden is? Dan moet je wachten. Heel lang wachten.

In een recent Nieuwsuur interview met de topman van Schiphol, komen interessante details boven water. Zo duurde de reparatie lang, omdat het onderdeel uit het zuiden van het land moest komen. Stel je toch eens voor: een stroomvoeding die ergens in de krochten van het Limburgse land verstopt ligt en een arme spoedkoerier die vervolgens door de avondspits van Maastricht naar Schiphol moet rijden… En een van de drukste luchthavens van Europa die daarvan afhankelijk is! Gelukkig hebben ze de koerier afgebeld en het onderdeel ingevlogen met een helikopter van de Marechaussee.

Ik vind dit komisch, maar tegelijkertijd schrijnend. Als vakidioot vraag ik me uiteraard af hoe zoiets mogelijk is. Een onderdeel dat bij uitval een dergelijke impact heeft, en dus kritisch is, moet toch lokaal bevoorraad worden? Maar was het überhaupt duidelijk dat een falende huis-tuin-en-keukenvoeding zo’n impact kan hebben op het gehele systeem (zie ook Failure Mode, Effects & Criticality, kortweg FMECA)? Of is het systeem toe aan een herontwerp waarbij extra redundantie ingebouwd wordt?

U merkt het. Ik ben aan het gissen, want de ins en outs ken ik niet. Deze komen later dit jaar als onderzoeksbureau TNO klaar is met haar volledig onderzoek van de storing. Iedereen is benieuwd naar de resultaten van dat onderzoek, temeer omdat het in augustus weer mis ging.

Hoe het ook zij, dit is een interessante casus die aantoont dat je business pas echt gaat “vliegen” als je (service)logistiek proces op orde is 😉.