feb

Samenwerking, communicatie, leiderschap en vertrouwen. Daar ging het allemaal om tijdens het teamweekend. Elk jaar gaan de Gordianen een weekendje weg, waarbij we stilstaan bij een bepaald thema. De afgelopen maanden zijn veel nieuwe gezichten verschenen bij Gordian, daarom was dit jaar het thema ‘Het team’. Met uitzondering van het organisatiecomité is het altijd strikt geheim wat de activiteiten van het weekend inhouden en moesten wij ‘onwetenden’ het doen met wat kledinginstructies en een ontbijtadres in de buurt van Den Bosch.

Onder het genot van croissantjes kwam het verlossende bericht. Op het programma stonden outdoor teamopdrachten gepland. Na een korte instructie werden we opgedeeld in 3 teams en daar begingen we eigenlijk meteen een doodzonde: er werden geen teamnamen verzonnen. Een groot gemis natuurlijk, maar ook een geweldige mogelijkheid om nu zelf een paar mooie teamnamen te benoemen. We komen er vanzelf op.

Als eerste kregen we onze hoofdopdracht te horen die we aan het eind van de dag gingen vervullen. Met wat boomstammen, touw en een paar grote tonnen moest een Flintstone-auto gebouwd worden, waarna we in een dragrace tegen elkaar zouden strijden. Er moest dus een conceptontwerp gemaakt worden voor de auto. In de brainstorm werden in mijn eigen team ideeën als wapens en een navigatiesysteem uiteindelijk toch afgewezen. De spanning kwam wel meteen in de wedstrijd toen we te horen kregen dat we voor elk onderdeel punten konden verdienen. Deze werden verdeeld door middel van een steen, een zilverstaaf en een gouden variant. Voor ons ontwerp kregen we meteen de eerste punten: de steen ging naar de “Verzamelaars”, ze zouden er over de hele dag nog meer bij gaan krijgen. De zilverstaaf ging naar het team van ondergetekende, zonder enige spoilers zou ik dat team de “Winnaars” willen noemen. De goudstaaf ging naar het team “Net niet” wat ook misschien een eventuele hint kan zijn naar de einduitslag.

Nu konden we eindelijk echt in actie komen. Bij onze eerste ‘doe-opdracht’ moesten we een knikker een bepaalde afstand laten afleggen. Daarvoor kreeg elk teamlid een halve bamboestok waarmee gezamenlijk een doorgaande knikkerbaan gemaakt werd. Nou had de persoon tijdens het maken van de bamboe gootjes niet echt op zitten letten, want hier en daar zaten er wat gaten in en soms was de bovenkant er niet goed afgesneden, zodat je de knikker niet goed kon zien. Allemaal erg onhandig en daarom was het ook niet vreemd dat veel teams de knikker af en toe op de grond lieten vallen. De “Winnaars” bleven in onderlinge duels tegen beide teams rustig en wisten met nog wat vang- en vliegwerk de knikker veilig tot de overkant te brengen. Een goudstaafje dus!

Een spannende opdracht volgde. Hier konden we geen punten verdienen, maar wel eer, moed en natte handjes. Ik heb het over een Trust Fall: jezelf achterover laten vallen en je laten opvangen door je collega’s. Geen probleem, dacht ik nog, dat had ik wel vaker meegemaakt. Maar ik slikte toch even toen ik zag dat we hier op een blok van 2 meter hoog moesten gaan staan. Dat was andere koek dan normaal. Als echte heren lieten we natuurlijk een dame van ons gezelschap als eerste gaan, zo zijn we nu eenmaal opgevoed. Nadat bijna iedereen de moed had vergaard om zich in de armen van hun collega’s te laten vallen, moest ik er zelf ook aan geloven. Met aardig wat tegenzin en gesloten ogen liet ik me naar achter ploffen. Net genoeg om 1 seconde lang spijt te hebben, maar terug kon ik niet meer. Gelukkig viel het uiteindelijk allemaal mee en maakte ik ongedeerd het mooiste moment van de dag mee. Een collega vond net als ik het hele ‘ik laat me lekker naar achter vallen’-gevoel niet zo prettig. Iemand stelde voor om het van een lager punt te proberen. Hij aarzelde niet, slaakte een diepe zucht, viel en werd gevangen. Waarna natuurlijk meteen werd geroepen “en nu die hoge!”. Tot onze verbazing werd dit beantwoord met een “Laten we dat maar gewoon doen dan”. Een mooi moment, dat laat zien dat Gordianen altijd voor elkaar klaar staan.

Hierna voerden we nog wat opdrachten uit, waarbij spelers geblinddoekt werden, ballen en deelnemers goed moesten balanceren en goudstaven werden verloren op 1 meter voor de finish. Alles leidende tot de spannende ontknoping: de Flintstone race. Tot ieders verbazing stoven de “Verzamelaars” iedereen voorbij en dat nog met dat grote extra gewicht van alle stenen die ze bij de opdrachten verdiend hadden. Als Max Verstappen snelden zij als eerste over de finish, waarbij andere teams net als Max de baan uit vlogen. Helaas was het allemaal niet meer genoeg. Na een paar mooie themafoto’s met onze voertuigen werden de winnaars bekend gemaakt. Het zal geen verassing zijn, maar de “Winnaars” wonnen. Het team “Net niet” werd daarachter net tweede en onze vrienden de “Verzamelaars” waren de score al lang vergeten.

De verliezende teams hadden ‘s avonds de gelegenheid om hun verdriet weg te drinken tijden het eten, we deden een pub-quiz en sommigen speelden nog een kaartspelletje in de – zeer sfeervolle – pianobar van ons hotel. Anderen hadden alweer op tijd hun bed opgezocht, want de volgende ochtend was het weer vroeg in de benen. Er stond een mountainbiketocht op het programma en bij Gordian hebben we een paar fanatiekelingen. Gordianen die een poging deden deze titanen te volgen, waren gedoemd tot rode hoofden en zweet op plekken waar je dat liever niet hebt. Dan is het natuurlijk helemaal beschamend als de heren na afloop “nog even een rondje doen”. Ik was allang blij dat we met de auto naar huis konden en niet hoefden te fietsen.

Een geslaagd weekend waarin bleek dat ook de nieuwe collega’s makkelijk in de groep zijn opgenomen en dat het wel goed zit met de teamspirit bij Gordian. Voor mij persoonlijk was het een bevestiging dat ik een jaar geleden de juiste keuze heb gemaakt voor een stageplek en daarna te blijven als junior consultant. Bij Gordian voel ik de juiste werksfeer, waarbij het niet gaat om het ‘ik’ maar om het ‘wij’. Gordiaan ben je niet alleen, dat ben je samen.

Rogier Zoun – Young Gordian

Hoe gaat het er eigenlijk aan toe binnen Gordian? Rogier is een van onze Junior Consultants en geeft regelmatig een kijkje achter de schermen bij Gordian. Jaarlijks gaan we met alle collega’s op teamweekend. Binnenkort is het weer zover. In deze blog vertelt Rogier over onze belevenissen tijdens het teamweekend van 2018.