jul

Bovenstaande uitspraak was mijn eerste gedachte toen ik door het magazijn liep van een infra technische netbeheerder. Het magazijn stond vol met distributiekabel waarbij op veel haspels slechts een fractie van de totale lengte zat. Dit hield enorm veel magazijnlocaties vast waardoor in het ergste geval nieuwe leveringen werden geweigerd en projectwerkzaamheden stagneerden. Ik dacht: kunnen we de kabel in het laagseizoen niet aan elkaar knopen en in het hoogseizoen uitleveren? Het is immers onnodig dat werkzaamheden stilvallen als gevolg van logistieke wachttijd. Mijn gedachte werd al snel door de technici van de organisatie onderuit gehaald. Het monteren van verbindingen in het magazijn is onhaalbaar omdat de buigstraal enorm toeneemt waardoor transport praktisch onmogelijk wordt. Een technisch antwoord als je het mij vraagt, maar hoe dan wel om te gaan met restlengtes kabel?

Groeiend probleem

De energietransitie is in volle gang. In 2050 moet ons land CO2-neutraal zijn en alle woningen aardgasvrij. Dat hebben we afgesproken in het klimaatakkoord uit 2019 (voor het volledige klimaatakkoord, klik hier). Om deze doelstelling kracht bij te zetten zie je in heel het land windmolenparken en zonneweides als paddenstoelen uit de grond komen. Maar ook kleine ondernemers en particulieren kiezen er steeds vaker voor om hun dak vol met zonnepanelen te leggen. Voor netbeheerders stijgt daardoor de behoefte naar “power distribution”. Dit zien we terug in een verhoogde kabelvraag waardoor er al tijden krapte heerst op de Europese kabelmarkt. Deze trend is een paar jaar geleden ingezet en de verwachting is dat de groei de komende jaren minimaal gelijk blijft. Kortom: de behoefte om duurzaam en efficiënt om te gaan met de beschikbare resources neemt toe.

Wat mij betreft hoort de inzet van restlengtes kabel daar ook bij. Ik ben verschillende concepten tegengekomen die mogelijk als oplossing werken. Graag neem ik jullie mee in mijn visie.

Voorkomen is beter dan genezen

Een restlengte kabel ontstaat wanneer de totale behoefte van een project niet exact een veelvoud is van de standaard haspellengte. Er ontstaat een retourstroom met het overschot wat terugkomt op voorraad. Een manier om dit te voorkomen is door exact uit te leveren waar het project om vraagt. Dit kan de afdeling Logistiek, al dan niet ondersteund door een externe partij, faciliteren door het laatst benodigde stuk kabel op maat te (laten) knippen. Hierdoor verwacht je geen retourstroom, minimaliseer je verspillingen en verdwijnen er geen restlengtes in de grijze voorraad. Klinkt goed toch?

Echter, de grootste uitdaging in dit concept is de responstijd naar en de accuraatheid van het project. De wereld waarin een infra technische netbeheerder actief is, blijkt vaak volatiel. Dit betekent dat de responstijd naar een project kort moet zijn én dat behoeftes accuraat worden ingeschat. Je kunt je vast voorstellen dat de financiële impact groot is wanneer een windmolenpark moet wachten op de laatste 200 meter kabel. Of dat er veiligheidsrisico’s ontstaan wanneer het tracé van een klein project in de binnenstad een weekje langer open blijft liggen.

Je zult dus goede procesafspraken moeten maken over de timing van het knippen. Vanuit het projectperspectief zit je het liefst zo dicht mogelijk tegen de uitvoering aan. Zo kun je namelijk de behoefte nauwkeurig inschatten. Tegelijkertijd moet er voor de afdeling Logistiek en de eventueel externe kabelknipper voldoende tijd overblijven om te knippen en leveren. Het is essentieel om deze balans goed te bewaren.

Beleid inzet restlengtes

Met alleen een preventiestrategie komen we er niet. De gedachte dat we restlengtes 100% kunnen voorkomen is een utopie. We kunnen immers niet in de grond kijken zoals mijn collega Rutger al eens zei in zijn blog. Daarom is het essentieel om organisatie breed een  beleid te voeren omtrent de inzetbaarheid van restlengtes. Maak duidelijke afspraken wanneer het economisch en technisch verantwoord is een restlengte te gebruiken én wanneer verschroten toch echt de beste optie is. Dit voorkomt voorraadvorming van restlengtes op logistieke voorraadpunten met alle gevolgen van dien.

Conclusie

De energietransitie maakt het operationele probleem rondom restlengtes kabel alleen maar groter. Mijn eerste gedachte om deze aan elkaar te knopen bleek niet te werken. Wat wel werkt is een gedegen proces inrichten om restlengtes te voorkomen. Dit kan op verschillende manieren. Hiervan heb ik er één toegelicht. Kabel in bruikleen bij aannemers of het diversifiëren van de standaard haspellengte kan ook uitkomst bieden. Daarnaast moeten we niet vergeten om aan de achterkant een inzetbeleid te voeren. Anders blijft de deur op een kiertje staan waardoor we alsnog in de problemen komen. Ga jij op een andere manier met deze problematiek om? Of droom jij over een gewaagder concept waar bijvoorbeeld een landelijke control tower de acute behoeftes van alle netbeheerders aggregeert en verwerkt in een optimaal snijplan? Laat het me weten. Je kunt altijd contact met mij opnemen om van gedachte te wisselen!