Het ontwikkelen van dit contract had wel wat voeten in de aarde. Dat mag ook wel, want het gaat om veel geld. Maar moest dat vier jaar duren? Een aantal observaties is op zijn plaats. Defensie kende bij aanvang niet veel van dit type contracten. Daarnaast was het verloop hoog en waren er veel betrokken partijen. Aan de kant van BSH was de contractontwikkeling ook een zoektocht. Als producent zoeken zij een rol in de after sales arena. Dat hebben zij nu beter in beeld. Dit contract dient nu dan ook als template voor andere contracten. Daarmee is de lange reis de moeite waard geweest.

Het slechte nieuws is dat contracten alleen niet veel helpen. De inzetbaarheid van een complex wapensysteem is namelijk een “difficult animal”. Je kunt veel; LRU’s sneller repareren, spares kopen of onderhoudscapaciteit toevoegen. Toch is het de vraag of de inzetbaarheid omhoog gaat. In die fase zitten we nu: wat is de optimale mix van interventies die de inzetbaarheid van het wapensysteem duurzaam verhoogt? Dat vraagt een georkestreerde benadering die ook weer een samenwerking tussen Defensie en Industrie vereist. De reis gaat door!